Het lijkt misschien paradoxaal, maar vele zachte materialen zoals simpele vloeistoffen, vloeibare cristallen en colloïden, laten zich het best beschrijven op basis van harde-deeltjesmodellen. Dit inzicht is bovendien niet nieuw maar dateert, als we voor het gemak even aan het werk van antieke pleitbezorgers van het atomisme voorbijgaan, al van ver in de vorige eeuw. Zo gebruikten Clausius (1857) en Maxwell (1860) harde bollen in hun kinetische theorieën van verdunde gassen. Het was echter Van der Waals (1873) die als eerste inzag dat de evenwichtstoestand van een niet-ideaal gas begrepen kan worden door de bijdragten van de afstotende en de aantrekkende wisselwerkingen tussen atomen en moleculen afzonderlijk te behandelen.